-
شعردانه
|
-
سايه ها،
زير درختان، در غروب سبز می گريند.
شاخه ها چشم انتظار سرگذشت ابر،
و آسمان،
چون من، غبار آلود دلگیری.
باد، بوي خاکِ باران‌خورده می آرد.
سبزه ها در راهگذار شب پريشانند.
آه، اكنون بر كدامين دشت می بارد؟
باغ، حسرتناکِ بارانی ست،
چون دل من
در هوای گريه‌ٔ سيری•
-
بر سر قايقش انديشه كنان قايق بان
دائماً ميزند از رنج سفر بر سر دريا فرياد:
اگرم كشمكش موج سوي ساحل راهي ميداد.سخت طوفان زده روي درياست
نا شكيباست به دل قايق بان
شب پر از حادثه. دهشت افزاست.بر سر ساحل هم ليكن انديشه كنان قايق بان
نا شكيباتر بر مي‌شود از او فرياد:
كاش بازم ره بر خطه ي درياي گران مي‌افتاد!*بر سر قايقش
نیما یوشیج -
گيسوی شب ،
در حياطِ خانه پريشان بود
و من
در حوض بی‌قراری‌ها
ماه را ديدم
كه چگونه دلتنگی در استخوانش
حل می‌شد ...!
19.35 -
لذت وَصل نداند مگر آن سوخته‌ای
که پَس از دوری بسیآر به یاری برسد- امیر خسرو دهلوی
-
خروشی برآمد ز ایران به زار
که گیتی نخواهیم بیشهریارهمه روی یکسر به جنگ آوریم
جهان بر بداندیش تنگ آوریمابوالقاسم فردوسی
-
یعقوب صبر داشت و دوری کشیده بود
چون نیستم صبور چرا امتحان دهم؟- فاضل نظری
-
نیمی از عمر هدر رفت و در این شهر هنوز
به تلف کردن آن نیم دگر مشغولیم... -
درگذشت پر شتاب لحظه‌های سرد
چشم‌های وحشی تو در سکوت خویش
گرد من دیوار می‌سازد
می‌گریزم از تو در بیراهه‌های راه
-
قدخمیده، تکیده
رنگِ رویت پریده
کاش می‌شد که چیزی بگویی
از سکوت تو پیداست
اینکه لبریزِ راز مگویی
آه
حرفی بزن باوفا!
از چه رو گرفتی چرا؟
-
خنده‌های عیش ما جز خودفراموشی نبود..
-
سحرم دولت بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمدقدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمدمژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای
که ز صحرای ختن آهوی مشکین آمدگریه آبی به رخ سوختگان بازآورد
ناله فریادرس عاشق مسکین آمدمرغ دل باز هوادار کمان ابروییست
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمدساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست
که به کام دل ما آن بشد و این آمدرسم بدعهدی ایام چو دید ابر بهار
گریه‌اش بر سمن و سنبل و نسرین آمدچون صبا گفته حافظ بشنید از بلبل
عنبرافشان به تماشای ریاحین آمد -
ز شاهی تا گدایی یک وجب نیست
اگر شاھی گدا گردد عجب نیستاگر شه یا گدا یا ھر چه ھستی
به هر حالت که ھستی بی سبب نیستاگر مَردی به مردی زندگی کن
سرافرازی از این فرخندگی کنمشو ھرگز غلام و بندہ زر
به درگاہ خدایت بندگی کن -
اندر دل من، درون و بیرون همه او است
اندر تن من، جان و رگ و خون همه اوستاینجای چگونه کفر و ایمان گنجد؟!
بی‌چون باشد وجود من، چون همه اوست«مولانا»
-
یا رَب نظرۍ بر مَنِ سَرگردان کن
لطفۍ به مَن دِلشده حِـیران کن
با مَن مَکن آنچه من سزاۍ آنم
آنچ از کرم و لطف تو زیبد آن کن -
سبزند آرزوها، در برگ‌هایِ زردم.
-
به چشمانش گوش میداد
صدای سکوت را میشنید
صدایی مملو از غصه هایش
حال آن که او ایستاده میخندید
ح.ص
-
چه برانی چه بخواهی
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی
نه من آنم که برنجم
نه تو آنی که برانی
نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه
مرا نیست پناهی.خواجه‌عبدالله‌انصاری️
-
تو سکوت مرا بشنو که صدای غمم نرسد به کسی
۱۹:۳۵
-
بر سر در بازارچه‌ی عمر نوشته‌ست
اینجا خبری نیست، اگر هست هیاهوستفاضل_نظری
-
سهراب سپهری
