هرچی تودلته بریز بیرون۶

[علیم]

اگر خارم کنار گل نشستم
نمک خوردم نمکدان را شکستم

[علیم]

@دانش-آموزان-آلاء فقط با طنز حال میکنین انگار:
سرتو بذار رو شونه هام خوابت بگیره
جاخالی بدم بخوری زمین حالت بگیره

[fateme_mllh]

غُربت کسی نباش که
تو را وطن دیده است...

محمود درویش

[علیم]

اگه نظری دارین بنویسین ،برای رعایت قوانین هم ی بیت زیرش اضافه کنین
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
بامن راه نشین باده مستانه زدند

[Leily joon]

این پست پاک شده!

[najafiali78]

عالی
.
.
از اسلم شیطانی شد نفس تو ربانی
ابلیس مسلمان شد تا باد چنین بادا

[Mahsa Ss]

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن

از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن

ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده
بر آب دیده ما صد جای آسیا کن

خیره کشی است ما را دارد دلی چو خارا
بکشد کسش نگوید تدبیر خونبها کن

برشا خوبرویان واجب وفا نباشد
ای زرد روی عاشق تو صبر کن وفا کن

دردیست غیر مردن کانرا دوا نباشد
پس من چگونه گویم کین درد رادواکن

در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن

گر ا‍‍ژدهاست بر ره عشق است چون زمرد
از برق این زمرد هین دفع اژدها کن

#مولانا

[فااطمه]

دل گهي طالب وصل است
و گهي مايل هجر
دارد اين شيفته
هرلحظه تمناي دگر

#شوريده_شيرازي

[فااطمه]

صبر مرا خٖواب برد
عقل مرا آب برد

کار مرا یار برد
تا چه شود کار من

#مولانا

[Sobhan.1999]

عجب حلوای قندی تو
امیر بی گزندی تو

عجب ماه بلندی تو
که گردون را بگردانی

[Sobhan.1999]

گفت
که تو شمٖع شدی قبله این جمع شدی
جمع نیم شمع نیم دود پراکنده شدم

#مولانا

[najafiali78]

چقدر اینجا شیفته ی مولانا داریم
.
.
یه شاه بیت از حضرت
.
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم انسانم آرزوست

[99]

دامن مکش به ناز که هجران کشيده ام
نازم بکش که ناز رقيبان کشيده ام

[Sobhan.1999]

لحظه‌ی بغض نشد
حفظ کنم چشمم را
در دلِ ابر،
نگهداریِ باران سخت است

[Sobhan.1999]

نمیدانم چه میخواهم بگویم

زبانم در دهان باز بسته است

در تنگ قفس باز است وافسوس

که بال مرغ آوازم شکسته است

نمیدانم چه میخواهم بگویم

غمی در استخوانم می گدازد

خیال ناشناسی آشنا رنگ

گهی می سوزدم گه می نوازد

پریشان سایه ای آشفته آهنگ

ز مغزم می تراود گیج وگمراه

چو روح خوابگردی مات و مدهوش

که بی سامان به ره افتد شبانگاه

درون سینه ام دردیست خونبار

که همچون گریه میگیرد گلویم

غمی آشفته دردی گریه آلود

نمیدانم چه می خواهم بگویم

هوشنگ ابتهاج

[Sobhan.1999]

در قفل فرو بسته غمهای دل خویش
آن کهنه کلیدیم که دندانه نداریم

فیاض لاهیجی

[Sobhan.1999]

این پست پاک شده!

[Sobhan.1999]

شده ام ابر
که با گریه فرو بنشانم

آتش صاعقه‌ای را
که خود افروخته‌ام

#فاضل_نظری

[Sobhan.1999]

این چشمه‌ای که بر سر خود می‌زند مدام
فواره نیست
طاقت سر رفته من است...

[Sobhan.1999]

تا خرمنت نسوزد
تشویش ما ندانی....