نهاد یا مسند ؟

[Saudade 19]

دل گرچه درین بادیه بسیار شتافت
یک موی نداست و بسی موی شکافت
اندر دل من هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره ای راه نیافت

عطار؛ مختارنامه

بادیه: صحرا، بیابان
شتافتن: دویدن
یک موی: کنایه از ناچیزی
شکافتن موی: کنایه از باریک بینی بسیار در کاری یا حل مسئله ای با دقت بسیار
ذره: نماد حقارت و ناچیزی

برداشت آزاد:
این رباعی منسوب به خیلی ها از جمله ابن سینا و ابوسعید ابوالخیر هم بود اما با تحقیقی که من کردم به این نتیجه رسیدم احتمالا عطار محتمل تر باشه برای سرودن این شعر.
شاعر در بیت اول میگه که با این که تلاش بسیاری کردم در کسب معرفت و یافتن حقایق و اصطلاحا در این صحرای بیکران علم بسیار دویدم اما با این حال علم من نسبت به حقایقی که وجود داشت ناچیز بود و با این همه تلاش انگار ذره ای از تمام حقیقت نفهمیدم هرچند که با دقت بسیار این تلاش رو کردم و تمام سعی ام رو کردم که خطایی رخ نده در انجام این کار اما با این حال باز هم به جایی نرسیدم...
بیت دوم هم همون مفهوم بیت اول رو داره منتهی با بیان متفاوت. میگه که هرچند در دل من هزار خورشید تابید و هزاران حقیقت رو بر من آشکار و روشن کرد اما نهایتا باز هم معرفتم در حد و اندازه ی یک ذره نشد...
مفهوم کلی این رباعی اینه که معرفتی که انسان کسب میکنه بسیار ناچیزه هرچند تلاش بسیار در این مر بکنه باز هم نتیجه تفاوتی نمیکنه.این نوع بینش به معنی تواضع تعارفی نیست بلکه حقیقته و انسان هیچ گاه در نظر شاعر حتی ذره ای از اقیانوس حقیقت رو درک نمیکنه و معرفتش بسیار ناچیزه و به صفر میل میکنه.
این بیان به شکل های مختلف در آثار دیگر بزرگان هم دیده شده که خوندنش خالی از لطف نیست:
سقراط: دانم که ندانم ... (I know that I know nothing)
ابن سینا: تا بدانجا رسید دانش من ، که بدانم هنوز نادانم...
خیام: هفتادو دو سال فکر کردم شب و روز... معلومم شد که هیچ معلوم نشد...

[Ansel]

Saudade 19 یعنی این طور برداشت میشه ازش
عقل نامحدود انسان ناتوان از درک خیلی چیز ها
کمال عقل آن باشد در این راه که گوید نیستم از هیچ آگاه

میشه گفت یه حالت پارادوکس مانند هم داره دیگه

[Saudade 19]

@ftm-montazeri
عقل محدود منظور دیگه؟

[Ansel]

Saudade 19 اع اره
عاقا منظورم عقل محدود امور نامحدود بود

[Saudade 19]

من همه تو، تو همه تو، او همه تو، ما همه تو
هرکه و هرکس همه تو، این همه تو، آن همه تو
دوستان بنظرتون این بیت زیبا از غزلسرای مشهور، حسین منزوی، به چه مفهومی اشاره داره؟

ریاضیا
تجربیا
دانش-آموزان-آلاء

[Ansel]

Saudade 19 در مفاهیم ادبی به زبان ساده گفته است:

من همه تو، تو همه تو، او همه تو، ما همه تو
هرکه و هرکس همه تو، این همه تو، آن همه تو
دوستان بنظرتون این بیت زیبا از غزلسرای مشهور، حسین منزوی، به چه مفهومی اشاره داره؟

ریاضیا
تجربیا
دانش-آموزان-آلاء

فکر میکنم برگرده به این موضوع که هر ذره عالم نشون دهنده خداست
به هرچی که نگاه کنی خدا رو ببینی

[Saudade 19]

@ftm-montazeri
احسنتم
اصطلاحا به این مفهوم میگن "وحدت وجود"

[Saudade 19]

من دهان باز نکردم که نَرَنجی از من
مثلِ زخمی که لبش باز به لبخند نشد...

فاضل نظری؛ مجموعه غزلِ "گریه های امپراطور"

برداشت آزاد:
زبان لازمه ی برقراری ارتباط بین آدم هاست.اما گاهی اوقات مفاهیمی وجود دارن که نمیشه با کلمات بیانشون کرد.نمیشه با واژه ها اون مفاهیم رو به یک نفر دیگه منتقل کرد.این مفاهیم به قدری عمیق هستن که کلمات قدرت تعریف اون هارو ندارن.مفاهیمی مثل "عشق"
پس چاره چیه؟
شمس تبریز یه راهکار برای این مشکل ارائه داده:
"چیزی که در سخن نمی‌گنجد فقط با سکــوت قابل فهم است"
بله، سکوت!
عشق از اون دسته مفاهیمی هست که منتقل کردنش با حرف میسر نیست بلکه راهش خاموشی هست. این خاموشی در شعر های مختلف شاعران بارها مورد بحث قرار گرفته.
برگردیم به شعر خودمون...شاعر میگه که دلیل این سکوت من در دوریِ تو ، این بود که از من آزرده نشی...چرا که من مثل زخمی بر بدن تو بودم که هرچه گشوده تر میشد تو رو بیشتر می رنجوند پس من ترجیح دادم که لبهامو بسته نگه دارم تا تو آزرده نشی...یک حسن تعلیل زیبا که علت "خاموشی معشوق" رو بیان کرده
پارادوکس جالبی هست این سکوت و عشق (: ... در عین حال که تقریبا همه شاعران سعی کردن در شعر خودشون از عشق حرف بزنن، نمیشه عشق رو با سخن گفتن بیان کرد... و همه ی این ها یکجورایی بیهوده گراییِ عامدانه هست...

کاشکی عشق را زبان سخن...
کاشکی عشق را زبان سخن...
کاشکی عشق را زبان سخن...
کاشکی...
کاشکی میسّر بود...
(حسین صفا؛ مجموعه غزلِ "منجنیق")

دوستان اگه شما هم نظری راجب این مفاهیم و اشعار دارین حتما با ما به اشتراک بگذارید.

[Saudade 19]

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویای خموش
ناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش؟
این رباعی جنجالی از خیام تا ساعاتی دیگر بررسی خواهد شد
دوستان اگه نظری راجب مفاهیم این شعر عمیق دارن میتونن بیان کنن

[Saudade 19]

Saudade 19
Ahmad_Shamlou-Dar_Kargah_Koozeh_Gari_-SO.mp3
دکلمه زیبا از احمد شاملو به همراه موسیقی دلنشین که واقعا حس عمیق و غمناک شعر رو منتقل میکنه

[_Mitra_]

Saudade 19 در مفاهیم ادبی به زبان ساده گفته است:

این حلقه که بر گردنِ او میبینی
دستی است که بر گردنِ یاری بوده‌ست

خیام؛ رباعی شماره 15
دوستان شما هم اگه نکته ای به نظرتون میاد راجب این رباعی و مفاهیمش حتما با ما در میون بذارید.

خیلی تاپیک عالی ای هست
این بیت دومش یه نمونه تمثیل اینشکلی هم از صائب یادم مونده بود
باده نتواند برون بردن مرا از فکر یار
دست دائم چون سبو در زیر سر باشد مرا

[_Mitra_]

Saudade 19 در مفاهیم ادبی به زبان ساده گفته است:

دل گرچه درین بادیه بسیار شتافت
یک موی نداست و بسی موی شکافت
اندر دل من هزار خورشید بتافت
آخر به کمال ذره ای راه نیافت

ببخشید بر چه اساسی میگید که از عطار محتملتره ؟
چون من تو رباعیات ابوسعید ابوالخیر دیدمش و خب بیشتر هم به ابن سینا ربطش دادن

امضای عزیزمم این شعر بود قبلا

[_Mitra_]

Saudade 19 در مفاهیم ادبی به زبان ساده گفته است:

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش
ناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش؟
این رباعی جنجالی از خیام تا ساعاتی دیگر بررسی خواهد شد
دوستان اگه نظری راجب مفاهیم این شعر عمیق دارن میتونن بیان کنن

عامل این شدید برم سراغ اشعار خیام برای اولین بار !

دیدگاه خودم اینه که : وارد کارگاه کوزه گری شدم که بعضی کوزه ها خاموش بعضی گویا بودن (یا اینکه حرف هایی در سینه داشتن ولی خاموش بودن البته من تو گنجور دیدم که نوشته بود <گویا و خموش> شما اینجا نوشتید <گویای خموش> ) که یدفعه یه کوزه فریاد زد اونیکی مارا ساخت و اونیکی که خرید و .. کجا هستن
این معنی و مفهوم که دنیا گذارا است و همه را نابود میکنه و آخرش فنا ست
یه جور دیگه که دیدم توی گنجور معنی کردن این بود که دنیا را همون کارگاه کوزه گری در نظر گرفتن و دو هزار کوزه را انسان ها و اون کوزه ای که فریاد برآورد را خود خیام و مفهومش حقیقت طلبی و به دنبال حق بودن بود
که در دنیا همه خاموش بودن در حالی که حرف و سخن بسیار بود بینشون خیام درباره کوزه گر که خداوند باشه پرسید و درباره وجود اون و اینکه کجاست پرسید
دیدگاه های دیگه هم بودن ولی این دوتا بنظرم معقول ترینش بودن

در قرابت با همون معنی و مفهوم اولی هم این از سنایی هست:
ای شنیده فسانه بسیاری
قصه ی کوزه گر شنو باری

کوزه گر سال و ماه در تک وپوی
تا کند خاک دیگران به سبوی

چون که خاکش نقاب روی کنند
دیگران خاک او سبوی کنند

[Saudade 19]

@mitra-ism-rahmani
بر اساس نظر استاد شفیعی کدکنی در کتاب زبور پارسی...البته خودم کتاب و نخوندم ولی یکی از کاربران گنجور بخشی از کتاب رو کامنت کرده بود اونجا دیدمش

[_Mitra_]

Saudade 19
wow!!!!!!!!
ممنونم خیلی برام جالب بود تشکر

[Saudade 19]

@mitra-ism-rahmani
بله کلا دو تا معنی میده این رباعی
که یکیش دیدگاه شما هست(که جسارتا من باهاش موافق نیستم)
یکیش هم اعتراضی هست نسبت به بلاتکلیفی و برنامگی جهان، اینکه یه مشت کوزه معلوم نیست چرا ساخته شدن و برای چی ساخته شدن و نهایتا به کجا خواهند رسید...و کسی هم نیست که جوابگو باشه
خب دوستان لطفا در همین حد از توضیح راضی باشید وگرنه تاپیک و میزنن قفل میکنن

[_Mitra_]

Saudade 19 چه جسارتی نظرات متفاوته دیگه
میشه درصد خلوص خیام تاپیک را کمتر کنید ؟ البته اگه امکانش هست
بیشتر بریم سراغ سعدی و حافظ و صائب و خاقانی و مولانا و.. که بیشترم تو کنکور میاد ؟

[Saudade 19]

@mitra-ism-rahmani
آره خودمم این تو فکرم بود
فعلا که کلا سه چهار تا شعر بیشتر نگفتیم...ولی اوایل سعی کردم چیزایی بگم که صرف نظر از به درد کنکور خوردن و نخوردن، یه کم جذاب(و البته جنجالی!) باشه فقط تا دوستان بیشتر مشتاق ادبیات بشن
از این به بعد میریم تو فاز صوفی و سماع و عرفان اینا من برم اون کلاه مخروطی و خرقه ام رو بیارم

[_Mitra_]

Saudade 19 کی ها میذارید شعر رو ؟ یه زمان مشخص بگید چون بچه ها اصولا برا انجمن زمانبندی میذارن که معتاد نشن

[Saudade 19]

@mitra-ism-rahmani
از این به بعد بیشتر همین حوالی شب از ده به بعد اینا
راستش تو فکر این بودم ول کنم تاپیک و
ولی همین دو سه نفری هم که مشتاقانه دنبال میکنن انگیزه میده بهم که ادامه بدم
ایشالا مفید واقع شه